Bericht van Rex

Zo nu eens een berichtje van mijzelf, waar het tenslotte al die maanden al over gaat. Ik woon nu ongeveer 7 weken bij mijn nieuwe baasjes.

Ik heb het heel erg naar mijn zin hier, ik mag de hele dag op de bank liggen als ik wil en s'nachts lig ik heerlijk op het bed van mijn allerliefste vriendinnetje Rebecca. Als ze bang is dan voel ik dat en kruip ik gewoon naar boven en geef ik haar een paar likjes en dan slaapt ze weer verder. Ja ik ben wel eens een beetje stout geweest maar dat komt omdat ik nog niet zo goed weet wat ik wel mag en niet mag. Zal ik eens vertellen wat allemaal gedaan heb? Ik heb s'nachts eens op een playmobilpoppetje gekauwd, dat vond mijn vriendinnetje niet zo leuk dus dat doe ik maar niet meer. Maar goed ze laat ze nu ook niet meer op de grond liggen dus eigenlijk heb ik die mevrouw gewoon een beetje geholpen bij de opvoeding zal ik maar zeggen, best goed he!

Ook heeft ze een heel zacht groen vloerkleed in haar kamer en ik dacht dat dit gras was dus heb ik daar toch aan staan trekken.... totdat ik door had dat het helemaal geen gras was. Toen was die ene mevrouw wel een beetje boos op mij. Ik heb toch wel het idee dat zij de baas is en ik doe erg mijn best om naar haar te luisteren. Ze kan best wel streng zijn hoor maar ze geeft me als ik goed mijn best doe hele lekkere snoepjes dus ik geloof dat ik haar toch wel aardig vind!

Die meneer maakt altijd grapjes met mij, dus dan doe ik dat ook bij hem! Ga ik lekker aan de riem trekken als we uit gaan en spring ik tegen hem op als hij gek doet, best leuk hoor. Maar dan mag dat weer niet van de mevrouw, dus doe ik dat lekker als zij er niet bij is!

Ik ben ook dol op sloffen en sokken dus als er niemand kijkt sleep ik die stiekem mee naar mijn mand en ga er lekker een beetje op kauwen maar ik maak ze niet kapot hoor, ik zou niet durven!

Wat ik wel vervelend vind is dat ze hier veel van de harde knallen met van die flitsen hebben, mijn baasje zegt dat dat over een tijdje weer over is en dat ik niet bang hoef te zijn. Maar daar geloof ik nog niet zoveel van, nou ik doe lekker mijn poten over mijn oren en doe net of ik niet bang ben. (ik ben het wel hoor....maar ja een echte stoere hulphond mag natuurlijk niet bang zijn dus ik doe mijn best hoor!)

Mijn vriendinnetje speelt lekker vaak met me en ook praat ze veel tegen me, veel mensen denken dat ik dat niet snap maar ik begrijp haar heel goed hoor. Ook als ze verdrietig is of boos dan ga ik haar helpen, ik ben tenslotte een echte hulphond en daar ben ik heel erg trots op!

Ik geloof dat ik hier wel mag blijven en daar ben ik blij om want ik vind het heel leuk hier en ik voel me ook best wel een beetje bijzonder en daarom doe ik ook goed mijn best!

Nou ik laat nog wel eens iets van me horen,

Hondegroetjes en een stevige poot van Rex!

Oja, ik had ook nog eens een leuk touw met zo'n bal eraan gehad van die mevrouw en toen ging ik daar lekker binnen mee spelen. Maar een beetje te wild misschien, toen ging het touw heel per ongeluk door een kastdeurtje heen, tja kapot natuurlijk. Maar ja zeg nou zelf dat was ook wel een beetje dom van haar, daar kon ik niets aan doen. ....gelukkig was ze niet boos geworden, en mag ik nu lekker met het touw in de tuin rennen.

Vandaag in de sneeuw

Vanmorgen vond Rex het wel even heel raar om door dat witte spulletje te lopen. Hij was door het dolle heen en hapte naar elke vlok sneeuw die voorbij kwam!

Binnenkort zal ik weer een wat langere Blog schrijven over hoe het nu gaat, maar de foto's van de sneeuw waren zo leuk dat ik ze er nu alvast opzet.

Help de Hulphond helpen

Bij deze wil ik je attent maken op de Stichting Hulphond en Stichting Hulphond Friesland , voor informatie zie de link Hulphonden Algemeen en Hulphond Friesland hiernaast.

Stichting Hulphond leidt vooral honden op voor mensen met een motorische of een auditieve beperking of epilepsie. Het doel is om hun zelfredzaamheid en zelfstandigheid te vergroten.
Afgelopen week heb ik een reportage op tv hierover gezien. Het is zo fantastisch wat deze honden allemaal kunnen. Het meest indrukwekkende vond ik het verhaal van een vrouw die wel 15 epilepsie aanvallen per dag had. Dankzij haar Hulphond kon zij thuis blijven wonen omdat de hond de aanvallen voelt aankomen en haar daarop attent maakt zodat ze bijtijds medicijnen kan nemen. Hierdoor waren de aanvallen dusdanig verminderd dat het nog maar een paar keer per maand voorkwam. En als het dan gebeurde, duwde de hond de vrouw op haar zij en drukte met zijn snuit een hulpknop in zodat er binnen een paar minuten een verpleegkundige kwam en haar medicijnen kon toedienen die hij dan ook al had gepakt. Geweldig toch, en moet je je eens bedenken wat dat aan medische kosten bespaart!

Wist je dat er ook honden zijn die een hypo voelen aankomen bij diabetespatienten? Ongeveer een half uur van tevoren waarschuwen zij de patient dat ze de bloedsuikers moeten controleren zodat ze maatregelen kunnen nemen. Ook weer enorm fijn voor deze mensen die anders soms niet eens zelfstandig zouden kunnen wonen. Een prachtig verhaal hierover vind je op de site van Hulphond Friesland.
Als je nog een goed doel zoekt om iets aan te geven dan kan ik Stichting Hulphond en Hulphond Friesland zeker aanbevelen, voor 3 euro per maand kun je hen al ondersteunen!

Dikke vrienden.....

Met Rex en Rebecca gaat het heel goed, het worden al echt maatjes. Als Rebecca even naar boven gaat dan staat Rex trouw bij de deur te wachten tot ze weer beneden komt. Dat is zo leuk om te zien!

Ook als er kinderen op bezoek komen (die willen natuurlijk allemaal graag de nieuwe aanwinst komen bewonderen) dan blijft Rex bij Rebecca en luistert eigenlijk alleen naar haar. Het is zo wonderlijk om te zien hoe Rex zo instinctief blijkt te weten dat hij bij haar hoort en dat hij voor haar moet zorgen.

Afgelopen week zijn we bij de dierenarts geweest want Rex heeft wat last van zijn ogen en heeft daar zalf voor gekregen, hij deed het prima daar en heeft zelfs op de weegschaal gestaan, 26,8 kilo weegt hij. Een prima gewicht volgens de dierenarts.

Ook zijn we naar de bloemenwinkel geweest en heb ik buiten gewacht terwijl Rebecca en Rex een bloem gingen kopen. Dat ging heel erg goed, ze heeft het helemaal alleen gedaan!

Daarna zijn we samen naar de kaartenwinkel geweest en heeft ze een kaart gekocht voor Hulp Hond Friesland zodat ze daar ook kunnen zien hoe goed ze het samen met Rex doet!

Het wandelen gaat nog wel wat wisselend met Rex, het is natuurlijk ook een hele overgang van het rustige Friesland naar een stad. Overal hoort en ziet hij wat, ook als hij andere honden ziet wordt hij erg enthousiast en wil hij graag spelen. Hij moet nu leren dat dat nu echt afgelopen is en dat hij rustig aan de riem moet lopen. Maar morgen ga ik samen met iemand wandelen die veel verstand van honden heeft en kunnen we daar aan gaan werken.

Prachtig moment

Vanavond hadden we een heel mooi moment met Rex, Rebecca wilde niet eten en was ergens erg verdrietig over. Ze vind het dan heel moeilijk om te praten, uiteindelijk vertelde ze dat ze op school in de pauze alleen moest spelen omdat ze niet met de groepjes mee mocht doen. Dit gebeurd heel vaak zegt ze.

Ze moest erg huilen en Rex sprong van de bank en liep gelijk op haar af maar kon niet goed bij haar komen. Wij zeiden dat ze maar even op de bank moest gaan zitten. Rex sprong er gelijk bij en begon haar gezicht te besnuffelen en duwde zijn snuit in haar haren. Hij ging heel dicht tegen haar aan zitten en verloor haar geen moment uit het oog. Op een gegeven moment ontspande ze hierdoor en begon ze hem te aaien. Toen begon hij zachtjes met haar te spelen en begon ze door haar tranen heen te lachen. Dit duurde ongeveer 10 minuten bij elkaar en bij Rebecca was het verdriet toen weg.

Wat is hier nu zo byzonder aan? Rebecca is een meisje wat door haar aandoening heel moeilijk haar emoties op een normale manier kan uiten, ze praat dan ook niet meer en het is voor ons dan erg moeilijk om haar te bereiken en dit soort "buien" duren dan ook meestal heel lang met veel gehuil, weglopen en zichzelf terug trekken.

Wij als ouders hebben met kippenvel op onze armen zitten kijken hoe Rex dit zelf aanpakte en heeft opgelost in nog geen 10 minuten tijd. Dit is wat wij hoopten toen we dit traject ingingen en het heeft ons veel inspanning gekost maar wat we vanavond zagen gebeuren is dit het allemaal waard geweest!

Geweldig Rex!

Kennismaken met de klas en met Melief

Toen wij naar Friesland reden zijn we onderweg gestopt en konden we deze prachtige foto maken

Afgelopen vrijdag is Rex kennis wezen maken op de school van Rebecca, dat was erg leuk, alle kinderen mochten hem om beurten laten zitten en een hondensnoepje geven. En dat is natuurlijk wel heel leuk als een hond zo goed luistert! Hij is dan heel lief en hij heeft alle kinderen uitvoerig besnuffeld. Rebecca was natuurlijk heel erg trots dat haar hond zo goed luisterde.

Zaterdagmiddag ging Rebecca met haar vader, Rex uitlaten en toen ze terugkwamen waren er kinderen in de straat aan het spelen. Rebecca vroeg of ze buiten mocht spelen, (dit heeft ze bijna 3 jaar niet meer gedaan!) dit was natuurlijk goed. Ze heeft toen bijna een uur buitengespeelt wat voor haar een enorme overwinning is. Dit kan toch geen toeval zijn, wij denken dat ze zich veel zekerder voelt nu ze Rex heeft.

Zondag kregen we visite van Rebecca's zus en haar man en hun hondje. Dit was wel even spannend want Melief (hun hondje) is niet echt andere honden gewend en ze vind ze meestal niet zo leuk dus hoe zou dit gaan? We hadden vlakbij op een grasveldje afgesproken op neutraal terrein, toen Melief aan kwam lopen vond ze het gelijk al niets, hij was groot en wilde spelen, daar was ze niet van gediend. Ze snauwde wat af tegen hem, we zijn maar wat gaan wandelen om ze af te leiden. Op een gegeven moment konden we een beetje bij elkaar in de buurt lopen. Toen wilden we wel eens naar huis, we hebben binnen Rex aan de lijn gehouden die vond het allemaal wel best en bekeek op zijn gemak dat kleine druktemakertje eens. Maar Melief vond het nog steeds niets en op een gegeven moment sprong ze hem gewoon naar zijn keel. Wat een lef heb je dan!

Na een tijdje was Rex het zat en stond op en blafte zo'n 5 a 6 keer (wat hij normaal nooit doet) en toen had Melief geloof ik door wie de baas hier was. Daarna ging het langzaam beter en konden ze los door de kamer lopen. Het was komisch om te zien hoe ze af en toe boze en arwanende blikken naar elkaar wierpen maar die maakten langzaam plaats voor interesse. Op het laatst hebben ze toch even samen op de bank gelegen met Rebecca als buffer ertussen. Het was me het middagje wel weer.

Wij zijn inmiddels naar de zolder verhuisd omdat Rex de zoldertrap niet kon nemen, ach het valt eigenlijk wel mee slapen in het "Penthouse", best wel gezellig eigenlijk. Tja je moet er wat voor over hebben! Maar we hebben al zoveel hobbels genomen dat deze er ook nog wel bij kan.

De eerste dagen

Het gaat eigenlijk heel erg goed met Rex thuis, het is wel ontzettend wennen dat zeg ik eerlijk. Maar het is zo'n gemakkelijke lieve hond dat het wennen best wel snel gaat. We gaan 3 keer per dag met hem wandelen en vaak s'middags als Rebecca uit school komt ook nog wel een keer omdat ze het zo leuk vind.

Wat merken we aan Rebecca: eigenlijk al best veel, ze slaapt veel beter nu Rex bij haar op de kamer slaapt. Voorheen was ze vaak erg bang s'nachts en durfde ze niet eens uit haar bed te gaan om naar ons toe te komen. Maar nu gaat ze graag naar bed en ze slaapt s'morgens bijna een uur langer en moet ik haar echt wakker maken.

Ook had ze vaak moeite met het aankleden en haren kammen e.d. Nu kleed ze zich direct aan want ze weet dat Rex uitgelaten moet worden en zo staan we meestal al om 7.30 uur buiten om de eerste wandeling te gaan doen. Dus ons hele ochtendritueel is eigenlijk positief veranderd in die zin dat ze nu om 8.00 uur alleen nog maar een boterham hoeft te eten waarna we om 8.30 uur naar school gaan. Het hele aankleed en eetgebeuren duurde normaal zo'n 1 1/2 uur, met veel moeite en tranen. Dat gaat nu een stuk rustiger!

Ze vind het wel moeilijk om naar school te gaan en ze zegt dan dat ze niet zonder Rex kan, maar daarin moeten we ook gewoon streng zijn en ik vertel haar dan dat Rex moet uitrusten en dat hij dan s'middags lekker fit is om te spelen. Verder volgt hij haar overal waar ze gaat, ik zeg wel eens: wordt je daar nou niet gek van. Maar dan kijkt ze me aan of ze water ziet branden, hoe kan je dat nou zeggen? Het is wel aandoenlijk om te zien hoe hij haar volgt.

Rex heeft "mijn bankje" ingepikt als favoriete ligplaats!

Zondag hebben we nog les gehad over het voer en hoe je stresssignalen kunt herkennen bij honden. Ook hebben we nog heerlijk in het bos gewandeld en de honden mochten weer vrij rondlopen. Dat vind ik zelf nog best wel eng, want loopt de hond niet weg? En wat als er een andere loslopende hond komt en die kwaad wil?

Maar goed dit zal een kwestie van tijd en vertrouwen zijn.

En toen was daar s'middags eindelijk het grote moment, Rex mocht aan de lijn en sprong gemakkelijk in de auto. Hij is tegen Rebecca aan gaan liggen en heeft zich een keer omgedraaid tijdens de lange reis, verder merkten we niet dat we een hond in de auto hadden. Rebecca hield telkens haar arm om hem heen en toen we wegreden moest ze erg huilen. Ze zei dat ze niet kon geloven dat hij nu eindelijk mee ging. Ze had het gevoel dat ze droomde. Dit moet natuurlijk ook wel heel byzonder zijn als je als kind zo'n speciale lieve hond krijgt!

Thuis aangekomen moest alles natuurlijk eens uitgebreid besnuffeld worden, best groot hoor zo'n hond in je eigen huis. De zus van Rebecca en haar man kwamen langs want er moest natuurlijk gelijk kennis gemaakt worden! Hij reageerde heel lief en ging prompt bij de zus van Rebecca op schoot zitten, wat natuurlijk erg hilarisch was want het is namelijk geen formaat schoothond. Dus met deze kennismaking zat het wel goed.

Toen moest Rebecca naar bed en zij slaapt op zolder, de 1e trap ging wel maar de zoldertrap is erg steil en met veel moeite kwam hij boven. Het was ons gelijk duidelijk dat dit niet goed is voor hem, dus nou ja pap en mam gaan dan maar naar zolder en dan kan Rebecca onze slaapkamer krijgen op de 1e verdieping. Want het is belangrijk dat hij bij haar slaapt omdat ze s'nachts vaak erg bang is.

Maandag gingen we naar de dierenwinkel om allerlei noodzakelijke dingen te kopen voor onze nieuwe huisgenoot. Onderweg kwamen we een man tegen die een beetje raar deed tegen Rebecca, en wat deed Rex? Hij maakte zich groot en begon te grommen, en de man maakte dat hij weg kwam! Kijk daar is Rex nou ook goed voor!

Maar iedereen met goede bedoelingen wordt ontzettend vriendelijk door hem begroet.

Vandaag mag Rex mee naar huis!

Afgelopen vrijdag kwamen wij aan bij Hulphond Friesland en

daar stond Rebecca al op ons te wachten met Rex.

Ook het gastgezin waar Rex is opgegroeid was aanwezig en zij hadden een fotoboekje gemaakt van Rex als puppie en hadden een mooie ingelijste foto bij zich voor Rebecca. Ontzettend lief en heel leuk voor haar want dan weet ze ook hoe hij was toen hij klein was. Ze hebben ook veel verteld over Rex, hij is opgegroeid met een klein meisje en was daar ontzettend lief voor. Het gastgezin vond het leuk dat hij ook weer bij een meisje kwam.

We hebben daarna heerlijk gewandeld met Rebecca en Rex en zagen hoe goed hij naar haar luistert. Ook als ze even wegliep dan bleef hij haar aandachtig volgen en keek hij goed waar ze bleef. Ze hebben al een hechte band gekregen!

Zaterdagochtend hebben wij les gehad in het algemene gedrag van honden en hebben veel geleerd over stresssignalen bij honden en konden we vragen stellen.

s' Middags zijn we met Rex gaan wandelen met de trainster en met 4 andere ouders met hun hond. Dat was ontzettend leuk en we hebben heel veel tips gekregen en het was leuk om te merken dat Rex ook al een beetje aan ons begon te wennen. Aan het eind van de middag mochten de honden allemaal even lekker los en het is goed om te zien dat Rex dan ook even helemaal hond kan zijn en lekker kan dollen. Want ook voor zo'n hond is het natuurlijk heel wat om de hele tijd zo aandachtig te zijn en veel te leren. Het leuke was dat Rex zijn broer Linus ook afgelopen week bij een gezin is geplaatst en deze ouders waren er nu ook bij. Ze zochten elkaar telkens op en speelden geweldig leuk met elkaar.

Al met al was het een inspannende en intensieve dag waar veel op ons af is gekomen.

Vandaag hebben we nog les en gaan we vanmiddag naar het bos voor de laatste training en dan zullen we met Rebecca en haar lieve maatje naar huis gaan.

E mailadres

Als je meer informatie wilt over de hond kun je altijd mailen naar onderstaan mailadres:

therapiehond@hotmail.com

Ik krijg er namelijk geen bericht van als je een reactie hier plaatst, waardoor het soms lang kan duren voordat je antwoord krijgt. Ook kinderen mogen gerust vragen stellen!

Voor kinderen kijk ook eens op http://korthaarcollie.hyves.nl/ daar heeft Rebecca een hyves gemaakt over korthaarcollies.

Dit weekend mag Rex mee naar huis!

Deze week is Rebecca in Friesland om te trainen met de hond. We hebben haar zondag gebracht en daar mocht ze gelijk kijken bij een nest puppies die zaterdag geboren waren waren, zo klein!
Maandagmorgen ging de telefoon en belde Rebecca me op, heel blij vertelde ze dat ze nu wist wie haar hond werd en dat hij Rex heet en heel erg lief is. Maar zei ze: hij is wel groot hoor! Rex is een korthaar collie van ongeveer 16 maanden oud.
Hij had s'nachts bij haar geslapen en weet je wat er gebeurde Mam? Midden in de nacht was hij naar boven gekropen en was met zijn kop naast haar hoofd gaan liggen. Ook als ze het koud had kwam hij lekker dicht bij haar liggen.
Ze heeft deze week allerlei dingen gedaan, onder andere met de hond naar een postkantoor om een kaart te kopen en naar Pappa en Mamma te sturen.
Ze moest dan samen met de hond naar binnen en alles zelf doen van afrekenen tot de kaart schrijven en op de bus doen. Dat is een hele overwinning voor haar want zelfs met mij erbij durft ze niet zelf iets te kopen. Ook is ze naar de supermarkt geweest om een zakje chips te kopen met de hond, dit is allemaal erg belangrijk omdat ze toch zefstandiger moet gaan worden.



Gistermiddag belde ze weer op en had heel groot nieuws, het gaat zo goed met die twee en het zijn zulke dikke maatjes geworden dat hij zondag mee naar huis mag!
Ik heb nog even met haar begeleidster gesproken en ze zijn allemaal verbaasd over de vooruitgang van Rebecca, ze doet het zo goed en heeft een heel goed gevoel voor de honden en is ook totaal niet bang voor ze. Het zou niet goed zijn als ze nu zondag afscheid zou moeten nemen van Rex en over 5 weken pas weer terug te komen.
Dus wij gaan nu vandaag de tassen pakken en gaan voor het ouderweekend naar Friesland waar ook wij veel zullen leren over de verzorging en het gedrag van de hond en we zijn natuurlijk heel benieuwd naar Rex!

Rebecca met een van de Hulphond puppies

Nieuws

Er zit een hele tijd tussen de laatste blog en deze, dat komt omdat we niet zo heel veel te melden hadden. Rebecca ging haar weekenden trainen en in de zomervakantie is ze een hele week geweest.
Ze heeft het er altijd heel erg naar zin en vind het dan ook vaak heel moeilijk om weer naar huis te gaan en afscheid te nemen van de jonge puppies.

Ze heeft zelf ook een stukje geschreven:

Hulphond weekend september

Ik was dit weekend weer naar Hulphond geweest, daar mocht ik helpen met kippenbotjes voeren. Dat was heel erg leuk en toen we de collies naar buiten moesten doen kon ik het nog beter dan een 16 jarige leerling. Ik heb een stuk of 15 collies naar buiten gedaan, ik moest ze uit de kennel halen en Anita deed de deuren open en ik moest steeds de deur open doen als er een collie aankwam en dan weer dicht. Maar soms ontsnapte een collie nog stiekem door de deuropening dan deed ik gauw de deur goed dicht zodat de andere collies niet konden ontsnappen. En dan ging ik gauw die ene collie pakken en bracht hem dan weer terug naar de oefentent.

De collies hebben mooie namen, ze heten:Sardella,Honey,Stitch,Choco,Rex,Aldo,Misty,Pateu(spreek uit als pateo),Rogue(spreek uit als rook),Pacific,Noor.

En nu komen de namen van de shelties, en die heten:Brunette,deli,flora,spade,Katja,Ot en Sien,volgens mij waren er nog meer namen maar die ben ik een beetje vergeten.

Ik heb met twee honden geslapen,met Sardella en pateu.
Ik ben ook nog met Sardella en Anita naar een restaurant geweest.Het ging erg goed met de hond ze wou wel wat rond kijken maar ze deed het goed!

Bij de Hulphond konden ze goed zien dat Rebecca heel erg "gegroeid" was in de afgelopen maanden. In het begin was ze heel verlegen en timide en vroegen ze zich af of het wel zou gaan lukken met zo'n grote hond. Want dan moet je toch ook wel een beetje stevig in je schoenen staan. Maar nu had ze hen verbaasd door zo'n 15 van die grote honden vanuit de kennels naar de oefenruimte te brengen. Echt heel leuk om te horen, en dan zie je ook wat het met zo'n kind doet, ze is dan veel zelfverzekerder en durft ook meer. Ze heeft bijvoorbeeld ook in een oefensituatie in een restaurant geoefend met het zelf bestellen aan de balie in haar eentje met de hond aan de lijn. Dit was goed gegaan, dit is voor ons erg belangrijk want thuis durft ze nog niet eens een ijsje te bestellen met ons erbij. Dus wij zien nu al wel wat dit voor haar kan betekenen!

In de herfstvakantie gaat ze 8 dagen naar de Hulphond en het laatste weekend zullen we dan bij de ouderdagen zijn. Dit zijn ook belangrijke dagen voor ons zodat wij ook weten hoe we met de hond om moeten gaan. De eerste tijd zullen we Rebecca altijd moeten begeleiden, want het is voor zo'n hond natuurlijk ook een hele overgang van het rustige Friesland naar het stadse leven. Maar we zijn bijvoorbeeld ook benieuwd hoe de hond reageert als wij wel eens boos op Rebecca zouden zijn, wat natuurlijk in elk gezin wel eens gebeurd, hoe zal hij dan reageren... watch out for the dog ;) (Rebecca boft maar!)

In deze week zal ze intensief gaan trainen met 3 honden die ze voor haar op het oog hebben en na deze week zal in overleg met haar beslist gaan worden welk het wordt. Maar ze heeft zo al wel haar lievelingetjes daar, bijvoorbeeld Sardella, Honey en Stitch.

Het weekend van 27/28/29 november zal dan haar laatste weekend zijn en op zondag gaat de hond dan mee naar huis!

We kijken er heel erg naar uit want we zijn hier dan bijna een jaar mee bezig en dat is voor een kind best lang en ze vraagt heel vaak wanneer komt de hond nou?
Dus het einde is in zicht, alhoewel we nog wel regelmatig een weekendje langs zullen gaan voor een APK'tje zal ik maar zeggen.

Na de herfstvakantie zal ik weer uitgebreid bericht doen van de vorderingen! Mocht je willen reageren of een vraag hebben stuur dan een mail naar : therapiehond@hotmail.com

Ot, Sien en Rebecca

3e weekend Friesland

Rebecca is inmiddels alweer 3 weekenden in Friesland geweest. Ze leert daar elke dag wat meer over de verzorging van de honden. De ene keer komt de voeding uitgebreid aan het bod en de andere keer leert ze meer over het gedrag van de honden.
Wist je bijvoorbeeld dat honden geeuwen als ze zenuwachtig of gestrest zijn?

Het tweede weekend in maart was Rebecca nogal ziek geweest en was ze net een beetje opgeknapt toen we naar Friesland gingen. Ze kreeg toen s'nachts Djazz, een hond bij zich die iemand zou gaan waarschuwen als ze zich niet lekker zou voelen. Geweldig dat die honden dat zo aanvoelen.
Ook hebben ze op dit moment twee schattige sheltie puppies Ot en Sien genaamd die je zo zou meenemen, die zijn zo leuk. Maar zo klein als ze zijn, ze worden nu al getraind, waarbij Rebecca, Sien het zitten heeft geleerd.

Het is de bedoeling dat rond de zomervakantie de oudere pups die nu in gastgezinnen zitten naar de instelling komen en dan wordt er gekeken naar het kind en de honden wat de beste match zal zijn en zal ze daar verder mee gaan trainen. Deze honden zijn dan zo ongeveer 10 maanden oud.

Rebecca met Nils in het bos

Rebecca beloont Brunet met een snoepje als ze

goed gaat zitten

Rebecca samen met Brunet en Prince bij het meer waar de

honden zich even gezellig gaan wassen.

Vandaag hebben we de foto's gekregen van het eerste weekend en wat zijn ze leuk!

1e Trainingsweekend 6-8 Februari

En toen was het eindelijk zover Rebecca mocht gaan trainen met de honden. Het is de bedoeling dat we de komende maanden elke maand een weekend naar Friesland gaan. Rebecca logeert bij Hulphond Friesland en gaat dan trainen met de honden die er zijn en wordt er bekeken welke hond het beste bij haar past. Ook leert ze alle basisvaardigheden die nodig zijn om voor een hond te kunnen zorgen. Dit vind ze helemaal geweldig want ze is eigenlijk al haar hele leven dol op dieren geweest. Ook op Melief het hondje van haar zus Roos, dat is haar grootste vriendin maar die gaat binnenkort het huis uit omdat ze gaat trouwen en dan neemt ze Melief mee.

Als Rebecca een weekend gaat logeren, gaan Pappa en Mamma naar Bed&Breakfast "de Merelhof" in Harkema (Friesland) waar het echt heerlijk is!

Ook zullen wij enkele trainingsdagen moeten volgen om te weten hoe we moeten omgaan met de Therapie hond.

Rebecca mocht vrijdags uitkiezen welke hond er bij haar mocht slapen op de kamer en ook de volgende nacht mocht ze weer kiezen wie er bij haar mocht slapen. Ze heeft heerlijk geslapen en medewerkster die ook op de kamer sliep heeft haar s'nachts hele verhalen horen vertellen tegen de hond. Dat is zo goed om te horen!

Bezoek aan Hulphond Friesland

Nadat ik het aanmeldingsformulier had ingevuld begon het wachten, we hadden Rebecca nog niets verteld, want als ze er niet voor in aanmerking zou komen zou ze natuurlijk heel erg teleurgesteld zijn.

Na ongeveer 4 weken kregen we bericht dat we op gesprek konden komen en dat we waarschijnlijk in aanmerking konden komen voor een Therapiehond. We maakten een afspraak voor zondag 21 december 2008. Pas een paar dagen van tevoren hebben we Rebecca verteld over de Therapiehond en dat zij er waarschijnlijk een zou krijgen. Ze begon te huilen van blijdschap en begreep gelijk waarom zij er een zou krijgen.

Zondag 21 december begonnen we om 9.00 uur aan onze reis naar Friesland. Daar aangekomen maakten we kennis met de enthousiaste medewerkers en honden. Terwijl wij een gesprek hadden is Rebecca lekker gaan wandelen met een medewerkster en een hele lieve hond. Wij hadden zelf gedacht aan een wat klein formaat hondje maar in het gesprek kwam naar voren dat ze daar juist dachten aan een wat grotere hond die haar ook zou kunnen beschermen gezien de vervelende dingen die Rebecca heeft meegemaakt.

Dat vonden we wel even slikken, totdat er zo'n hond binnenkwam en gelijk bij Rebecca ging staan en contact zocht. Deze korthaar collie genaamd Sardella was zo lief dat we direct begrepen waarom het zo'n hond moest zijn.

Ze begroette mij een paar keer met een omhelzing waarbij ze haar voorpoten op m'n schouders legde en haar kop in mijn nek legde. Dit was echt heel byzonder en deed me erg veel goed. Later ging ze weer bij Rebecca zitten die op de grond aan het spelen was en had veel aandacht voor haar. Op een gegeven moment duwde ze haar zachtjes om en kietelde haar overal met haar lange snuit en Rebecca had er veel plezier in. Zelf waren wij erg ontroerd door dit gebeuren en zagen we met eigen ogen wat deze honden kunnen betekenen!

Artikel Therapiehond oktober 2008

In oktober 2008 las ik een artikel in het tijdschrift Balans over Therapiehonden die ingezet kunnen worden bij kinderen met bepaalde aandoeningen zoals autisme en adhd.
Ook kinderen die een trauma hebben meegemaakt of een angststoornis hebben kunnen baat hebben bij zo'n hond. Rebecca onze dochter van 9 jaar heeft adhd en een angststoornis, zij heeft daardoor veel last van stemmingswisselingen kan heel erg verdrietig en angstig zijn. Ook is het voor haar moeilijk zich te concentreren en voelt zich vaak "erg druk" in haar hoofd.

De Therapiehond kan deze kinderen een stuk rust en veiligheid bieden en dat zou met name voor Rebecca heel goed zijn. Zij is s'nachts vaak erg bang en heeft veel last van nachtmerries. Verder speelt zij eigenlijk niet buiten en met zo'n hond moet ze natuurlijk wel naar buiten wat ook weer de communicatie bevorderd naar andere kinderen toe. Ze raakt ook nogal eens de weg kwijt deze honden worden zo getraind dat ze het kind altijd weer thuis brengen. Ook mensen/kinderen met verkeerde bedoelingen worden door de hond tegen gehouden.

Verder zijn deze honden zo sensitief dat ze een eventuele verdrietige bui of angst al voelen aankomen en zullen dan met het kind contact maken zodat het minder hevig zal zijn of dat het zelfs niet gaat gebeuren.

http://www.hhfrl.nl/